a bo ja wiem...

isza

Jejku...Głupio mi.Ledwo weszłam, stwierdziłam: Zostaję.
Więc:

Nie wiem czy podawać imię, mogę być po prostu iszą.
Jestem zdrowa, a jedynie omamiona wizją bycia chudą. ..?
Od kiedy? Myślę, że jakoś świadomość przyszła w 3 kl. podstawówki.I to była tylko fanaberia.Zawsze uważałam się za ładną i zgrabną [?!] , chciałam być może tylko więcej zainteresowania.A jednak.Potem dopiero, nie pamiętam już kiedy, zaczęło mnie to wciągać bardziej.Zawsze byłam naturalnie szczupła, miałam wystające żebra i widoczny kręgosłup.Bywało różnie raz mniej, raz bardziej.Gimnazjum.Mogę to uznać za oficjalny początek "dziwaczeń" z jedzeniem.Problemy domowe, problemy psychiczne, (nie koniecznie w tym samym czasie).Wiem, że jakoś w drugiej klasie zaczęłam wymiotować.I to tak do teraz.Czasami bywały dłuższe przerwy, czasami aż za często.Nie uważam się za bulimiczkę.Czasami najadam się do granic możliwości.Co dalej,wiadomo.Nie czuję wyrzutów sumienia.Czasami je sobie wmawiam, ale z reguły po prostu to robię.Czasami nawet stwierdzam, że lubię wymiotować.-To koniec historii.

Może coś o sobie:
Mam 17 lat.
Jestem niepoprawną optymistką z poj**baną psychiką i skłonnością do depresji.(Przepraszam jeśli kogoś uraziłam.)Lubię koty, nie znoszę psów.Mam słabość do Japonii.Nie wiem jeszcze co chcę robić w życiu.Boję się tego.Bardzo długo chciałam nie istnieć.Zeszły rok szkolny nie należał do udanych pod względem samopoczucia.W tym chcę zacząć wszystko od nowa.Zmieniam klasę i profil nauczania (byłam na matmie, idę na język) ogólnie rzecz biorąc: nie zdałam.Lubiłam czytać książki.Bardzo, dużo i bardzo często.Teraz już nie tak często i nie tak chętnie.Bardzo tego żałuję.Z muzyki, słucham klasycznie, rockowo, alternatywnie+ poezja śpiewana.Interesuję się sztuką i teatrem.Taka odskocznia :).Bywam oschła, bywam nieśmiała, bywam radosna, bywam otwarta.Zmienia mi się to jak w kalejdoskopie.Uwielbiam spacerować i przebywać w ciszy, zieloności.Jestem w remisji po stanie kompletnego otępienia i marzę o tym by już tak zostało.Nie widać po mnie żadnego smutku ani chwil załamania tak więc w opinii jestem po prostu "olewaczką".Czasami aż by się chciało by ludzie zauważyli, chociaż w praktyce to nigdy w życiu.Mam uraz do wszystkich osób ze specjalnością psycholog\pedagog\psychiatra.Radzę sobie bez.Moja dusza to gotyk i hippis, lata ubiegłego wieku.Jestem pewna, że mam trochę zeszłych wcieleń.Staram nie dawać się marazmowi i skłonnościom.Chyba tyle.
(ogólnie i na temat?..)

Podsumowanie:
Ważę 56, chciałabym boskie 45 ale zatrzymam się przy 48.Miłość do kości wrosła we mnie już na zawsze.Chciałabym pogadać z kimś nie tylko o wadzę i dupie Maryni tematycznie, ale też życiowo, konkretnie, jakoś tak żebym wiedziała, że nie jestem sama.Znowu wrzesień idzie a ja nie chcę powtarzać replay zeszłego roku.Chcę wierzyć, że jest dobrze i może chociaż to nie jest forum na takie sprawy, jakoś tu sobie funkcjonować.Jeszcze nigdy nie byłam tak gruba jak teraz.Chcę schudnąć bezpiecznie i racjonalnie.Obecnie stosuję dietę "wszystko byle do 1200".Nie wiem czy nie za ostro.

Wszystko to piszę z perspektywy "teraz", ale mam nadzieję, że ktoś czytając to "kiedyś" wyłuska stąd coś o mnie, jakby chciał wiedzieć.

Ach, no i jeszcze..Zachwyciły mnie te emotikonki.Na żadnym forum nie widziałam takich i wpadają w mój gust..Są słiciaśnie.:P Może to właśnie to mnie zatrzymało? Hmm..

Nevermore

Witaj :) Patrząc po niektórych zainteresowaniach - wyczuwam bratnią duszę...

Sela

Jak dla mnie to jestes chora, i dziwne,ze nie zdajesz sobie z tego sprawy.

Czytajac to co napisalas, strasznie przypominasz mi siebie w tym wieku (i pewnie w podobnym stadium choroby) i rozumiem te wszystkie stany emocjonalne - raz szczesliwa, raz smutna, raz oschla i brak wyrzutow sumienia (teraz jest ich coraz wiecej)

Moze nie powinnas sie w to dalej pakowac, ale ja juz czesto pisalam,ze gdzies mam dbanie o zdrowie kogos innego, skoro sama sie niszcze i skoro dana osoba takze chce sie niszczyc, tak wiec witam Cie serdecznie na naszym forum i mam nadzieje,ze ktos Cie za niedlugo doda.

Podpisz tylko Regulamin i zmien avatar (nie moze byc z galerii forum)

Newyorka

Hejka:)

Właśnie zmień ava i podpisz regulamin.

isza

Cóż, miło mi Was poznać, witam z wzajemnością. Avatar zmieniony, regulamin zapoznany.Kłaniam się.

Jeśli mogę odpowiedzieć... To czy jestem chora, czy nie nie ma już znaczenia.Jest to po prostu stały element mojej codzienności.Nie interpretuję tego.
Nevermore bardzo się cieszę, że będziemy miały (mam nadzieję) o czym porozmawiać.

Dziękuję :)

trzepot-skrzydel

hej:)

Niewierna

witam i Ja.
Mam nadzieje że z każdą z nas znajdziesz choć maleńką nić porozumienia;)

isza

Nie wiem co napisać, może nie powinnam?..
Czuję się w obowiązku ;).
Tak..Cieszę się.Cieszę się, że tu jestem mimo wszystko.
I znowu Dziękuję.

Sela

my tez sie cieszymy,

tak, choroba to juz dla nas codziennosc co znaczy,ze jestesmy mega chore skoro uwazamy to za normalnosc ;p

ale chyba juz nie potrafimy inaczej, mi akurat to nie przeszkadza ;)

isza

Prawda jest taka, że wolałabym nie jeść. Zazdroszczę osobom z taką siłą.
Ja wiem, i mam tak nie raz, że im bardziej jestem głodna tym łatwiej o wybuch, najczęściej jeden po drugim.Dlatego właśnie nie mogę, stosować bardzo restrykcyjnych diet.Najłatwiej zwalić wszystko na brak silnej woli...

Ale przecież po coś tu jednak jestem. :hamster_happy:

Newyorka

na zdrowie kochana....dodałam.